Ανεξήγητα αυτά που έγιναν αλλά τα ξεχνάμε γρήγορα γιατί όλα τώρα κρίνονται!

Αν  θελήσουμε να δώσουμε έναν ορισμό της φράσης «ποδοσφαιρική αυτοκτονία» τότε δεν έχουμε παρά να πάρουμε σαν παράδειγμα τον χθεσινό αγώνα με τον Άρη.

Είναι ο αγώνας που ξεκινάς να δεις ήρεμα και στο τέλος καταλήγεις να είσαι μέσα στα νεύρα και την αγανάκτηση και μάλιστα χωρίς εξήγηση ή χωρίς να μπορείς να αποδεχτείς αυτό που βλέπεις.

Γιατί έως ανεξήγητο μπορεί να θεωρηθεί πως η ΑΕΚ κατάφερε να είναι 2 φορές πίσω στο σκορ και μάλιστα η δεύτερη 15 λεπτά πριν λήξει ο αγώνας , την στιγμή που έχει δημιουργήσει μέσα από παραγωγή παιχνιδιού και πολύ καλή εμφάνιση, σωρεία χαμένων κλασικών ευκαιριών , και ο Άρης με ..μισή ευκαιρία να έχει πετύχει 2 γκολ!

Και είναι κυριολεκτικό αυτό που αναφέρω αφού άνετα το ημίχρονο θα μπορούσε να έχει τελειώσει με ένα σκορ 2 ή 3-0 και όχι μόνο αυτό δεν έγινε αλλά  βρέθηκε να είναι μπροστά στο σκορ από το πουθενά..

Και αυτό το «πουθενά» έχει να κάνει με την αδιανόητη απερισκεψία του Μάνταλου να κάνει αυτή την εντελώς αχρείαστη ενέργεια που έφερε το πέναλτι. Δεν ξέρω τι συνέβη στο μυαλό του αρχηγού εκείνη την στιγμή αλλά σίγουρα θα έβαλε στο «off» την σκέψη του και το μυαλό του.

Αυτό όμως και μέχρι εκεί , γιατί το να ακούμε ή να διαβάζουμε πάλι τόση άδικη κριτική για τον Πέτρο είναι απίστευτο , πόσο περισσότερο όταν έως τώρα έχει κάνει μια εκπληκτική ποδοσφαιρική χρονιά και σε δημιουργία παιχνιδιού και σε ασίστ και σε γκολ.

Παρόλο  αυτά τα περίεργα και άκρως εκνευριστικά η ΑΕΚ συνέχισε να χάνει ευκαιρίες έως το τέλος του αγώνα αν και ο Αρης έκανε το 2/2 με μια ..τέλεια κεφαλιά από τον σέντερ φορ του.

Γενικά σε αυτές τις περιπτώσεις αν εξαιρέσουμε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού και φυσικά την τύχη που μπορεί να παίξει τον ρόλο της , καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι είμαστε εμείς για την ισοπαλία.

Ένα σκόρ του 4-1 ή 5-1 που αυτομάτως θα γινόταν σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων με τίτλους «τον σκόρπισε» ή «Η ΑΕΚαρα με μπαλάρα έστειλε μήνυμα ενόψει ημιτελικού» μετατράπηκε σε ισοπαλία δίνοντας φυσικά το δικαίωμα σε όλους όσους κοιτάζουν μόνο το σκορ και όχι πως διαμορφώνεται αυτό, να αλλάξουν γνώμη συμπεράσματα και τίτλους σε εφημερίδες και σάιτ.

Αυτό το προσωρινό θέλω να ελπίζω δικαίωμα την προσεχή εβδομάδα πρέπει να κοπεί, αφού η ΑΕΚ παίζει την μισή φετινή της ποδοσφαιρική χρονιά στον ημιτελικό κυπέλλου.

Θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι και ο Μάσιμο Καρέρα οφείλει και γνωρίζει τις δυσκολίες του γι αυτό και θα πρέπει να παρουσιάσει μια ΑΕΚ σοβαρή αλλά το κυριότερο κυνική ώστε με θετικό αποτέλεσμα να σφραγίσει για 5^η συνεχή χρονιά την παρουσία της στον τελικό του κυπέλλου.

Μην ξεχνάμε βέβαια ότι σε αυτήν παράξενη αλλόκοτη και περίεργη χρονιά που όλα πήγαν τόσο πίσω (και όλοι γνωρίζουμε για ποιους λόγους) υπάρχουν ακόμα πολλά ντέρμπι που θα κρίνουν τα πάντα όσον αφορά τους στόχους , αλλά και όσον αφορά γενικά το κατά πόσο θα είναι αρνητικό ή θετικό το φετινό πρόσημο.

Και σίγουρα και όλες οι δυνατότητες υπάρχουν και όλες οι ικανότητες και μακάρι αυτό μάλιστα να συνδυαστεί με την παρουσία έστω και ενός μικρού ποσοστού κόσμου στις κερκίδες , αφού όλο αυτό το διάστημα τόσο πολύ μας έλειψε από την καθημερινότητα μας.

Και μιας και ανάφερα τον κόσμο, σαν τον κάθε φίλαθλο – οπαδό που πονάει και αγαπάει την ομάδα του δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ παίκτης.

Όσα τατουάζ και αν κάνει όσο και να φωνάξει ή να γράψει από το διαδίκτυο.

Απλά υπάρχουν κάποιοι παίκτες που δένονται περισσότερο με την ομάδα λόγω ιδιοσυγκρασίας του χαρακτήρα τους και γίνονται περισσότερο αρεστοί στην κερκίδα.

Αυτό και μέχρι εκεί..

Προχωράμε!