Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτη Γαβριήλ

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

«τί γάρ εὐτελέστερον σπηλαίου; τί δέ ταπεινότερον σπαργάνων; ἐν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητός Σου πλοῦτος. Κύριε Δόξα Σοι».

Ὑπακοή. Ὄρθρος ἐορτῆς Χριστουγέννων.

 

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η χάρις του Θεου μας αξιώνει και εφέτος να συνεορτάσουμε την μεγάλη εορτή της χριστιανοσύνης, «τα σωτήρια του κόσμου και την γενέθλιον ημέρα της ανθρωπότητος» (PG31, 1473A), όπως την αναφέρει ο Μ. Βασίλειος, που δεν είναι άλλη, από την κατά σάρκα Γέννηση του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

Η Γέννηση του Κυρίου μας αποτελεί το κορυφαίο και συγκλονιστικότερο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας γιατί κατ’ αυτό ανατράπηκε κυριολεκτικά η τάξη της φύσεως.

Ο άπειρος Δημιουργός του ουρανού και της γης και παντοδύναμος Θεός, Αυτός, που κρατά στα χέρια Του το Σύμπαν ολόκληρο, καταδέχεται από αγάπη να κατέβει από τον ουράνιο θρόνο Του και να λάβει «δούλου μορφή» (Φιλιπ. β΄7), με σκοπό να σωθεί ο άνθρωπος και να γίνει κατά χάριν Θεός.

Ο Θεός συγκαταβαίνει και γίνεται όμοιος της δικής μας ταπεινότητας για να μας κάνει όμοιους της δικής Του μεγαλειότητας!

Μπροστά στο εκπληκτικό αυτό γεγονός σταματά η ανθρώπινη λογική. Παύουν τα λόγια και κλονίζεται ο νους του ανθρώπου που δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο παρά να εκφράσει την έκσταση και τον θαυμασμό του, δοξολογώντας τον Γεννηθέντα Βασιλέα.

Γεννάται ο Σωτήρ του κόσμου και διαλέγει την πιο ευτελή ανθρώπινη κατάσταση.

Επιλέγει να γεννηθεί ως απλός άνθρωπος, ήσυχα, ειρηνικά, ταπεινά, φτωχικά, ελεύθερα, όχι μέσα σε βασιλικά ανάκτορα, όχι στη χλιδή και στον πλούτο, όχι στα πολύχρωμα λαμπιόνια, στα ρεβεγιόν και στα ακριβά τραπέζια, αλλά σε μία άσημη και ταπεινή φάτνη, μακριά από την ουτοπική ανθρώπινη ευτυχία και υποκρισία.

Αλήθεια, τι μπορεί να υπάρξει ταπεινότερο σπηλαίου και ευτελέστερο φάτνης; Πόσοι άνθρωποι γεννήθηκαν σε στάβλο και ζεσταθήκαν σε παχνί;

Το ταπεινό σπήλαιο της Βηθλεέμ ταπεινώνει τον πολιτισμό μας. Πληγώνει τον εγωισμό μας και εξευτελίζει τούς καθωσπρεπισμούς μας. Φωτίζει όμως και το σκοτάδι μας, αφού μας διδάσκει και μία μεγάλη αλήθεια… ότι εδώ είμαστε περαστικοί.

Ο πολιτισμός μας έγινε πηγή δυστυχίας και μοναξιάς διότι κολλήσαμε στης γης τα αγαθά. Συμβιβασθήκαμε στα καθημερινά αναλώσιμα πράγματα, εγκλωβισθήκαμε στα πάθη μας, αρκεσθήκαμε στα ελάχιστα και αρνηθήκαμε αυτό πού μας καθιστά αιώνιους.

Όσα λαμπιόνια και αν ανάψουμε δεν φωτίζεται το σκοτάδι μας. Όσα δώρα και αν μας χαρίσουν δεν φεύγει η μοναξιά.

Τα Χριστούγεννα θέλουν αγάπη, θέλουν μετάνοια, θέλουν Χριστό!

Ας μετατρέψουμε, αγαπητοί μου, την καρδιά μας σε μία ταπεινή φάτνη και ας αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να βυθισθεί στην άπειρη αγάπη του Νεογέννητου Θεού μας.

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

 

Ο Μητροπολίτης

Ο Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας,

Ηρακλείου και Χαλκηδόνος Γαβριήλ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.