Devoidness ένας δικός μας καλλιτέχνης της street art και όχι μόνο.

Πριν 10 χρόνια, μαζί με φίλους και συμμαθητές του, έκανε εικαστική παρέμβαση στην οδό Αχαρνών, σε χώρο απέναντι από το κατάστημα Σκλαβενίτη (Χαλκηδονιώτης γαρ).

Ήταν μια πρωτοβουλία της Κοινωφελούς Επιχείρησης “Αρωγή” της Νέας Χαλκηδόνας που είχε σαν αποτέλεσμα ο… πολύπαθος τοίχος να αποκτήσει χαρακτήρα. Δεν ξαναγράφτηκαν ποτέ συνθήματα για ομάδες και ανεκπλήρωτους έρωτες. Πλέον και ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει αποκτήσει τον δικό του χαρακτήρα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν άλλαξαν πολλά. Προς το καλύτερο.

Ο Devoidness βρίσκεται στο 5ο έτος σπουδών στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και συνήθως, δουλεύει με ακρυλικά, μικτές τεχνικές και πηλό. Πειραματίζεται με το χρώμα το οποίο αποτελεί κύριο εκφραστικό μέσο, προκαλώντας άμεση αντίδραση στον ψυχικό κόσμο των συναισθημάτων του θεατή.

Κατορθώνει και αποδίδει με έναν τελείως δικό του αντισυμβατικό και συμβολικό τρόπο, όλα αυτά τα ερεθίσματα που λαμβάνει από τη σύγχρονη πραγματικότητα και το κοινωνικό περιβάλλον, επιτρέποντας διαφορετικές αναγνώσεις του ζωγραφικού του περιεχομένου. Δημιουργός και εφευρέτης ενός δικού του, φανταστικού σύμπαντος, τοποθετεί εξωπραγματικούς χαρακτήρες σε έναν κόσμο ιδιόρυθμο, που έχει όμως άμεση σχέση με την κοινωνία του σήμερα.

Στα έργα του θίγει τα ζητήματα της τεχνολογικής προόδου, της επιστήμης, της ανθώπινης φύσης, του πολέμου, της περιβαντολλογικής καταστροφής, θέλοντας να δείξει τη σχέση και την επιρροή που ασκούν το ένα στο άλλο.Στην περιοχή μας έργα του μπορούν να θεαθούν στο cine άλσος, στους Σουβλάκες και άλλα σημεία. Τελευταία παρέμβαση σε κατάστημα απέναντι από το πάρκο Μικρασιατών στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Το όνομα του καλλιτέχνη δηλώνει ένα κενό, ένα χάσμα ανάμεσα στον άνθρωπο και την πραγματικότητα, ανάμεσα στο υπαρκτό και το ονειρικό.

Έκει τον συναντήσαμε και τον ρωτήσαμε πράγματα για τη δουλειά του και το σίγουρα ευοίονο μέλλον του.

Πώς προέκυψε το ψευδώνυμό σου; 

Υπήρξε μια ανάγκη αλλαγής, δεδομένου ότι το αρχικό μου ψευδώνυμο δεν με εξέφραζε πλέον. Στη συνέχεια, έδειχνα ένα ενδιαφέρον προς στην αστροφυσική και τα φαινόμενα που μας περιβάλλουν και παρατήρησα ότι διέπει το σύμπαν ένα κενό, γι’αυτό και το DeVoid, το οποίο αργότερα έγινε Devoidness. Έχει να κάνει με το πώς βλέπω εγώ τη σύγχρονη τέχνη και ποιος είμαι εγώ μέσα σε αυτό. Επιλέγοντας την ανωνυμία επιλέγω πώς θα με δει ο κόσμος. Γιατί αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο καλλιτέχνης πέρα από το ψευδώνυμο, κατ’ εμέ, σου δίνει έναυσμα να ψάξει τα έργα του και να μην τα ταυτοποιήσει με ένα πρόσωπο. Δεδομένης της σημερινής κατάστασης της κοινωνίας αποφάσισα να κάνω κάτι πιο βαθύ.

Ποια είναι η θεματολογία των έργων σου;

Τα θέματα που ζωγραφίζω έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγο είτε με τα υλικά που χρησιμοποιώ, είτε με τη θεματολογία, η οποία είναι δυστοπική. Επιλέγω συχνά αυτό το θέμα, όχι για να προσεγγίσω τη νοοτροπία τύπου Beksinski, αλλά για να κατορθώσω να χρειαστεί ο θεατής να “αναγνώσει” το έργο δύο και τρείς φορές μέχρι να βγάλει το τελικό συμπέρασμα της απεικόνισης.

Τα έργα μου φροντίζω να είναι “εύπεπτα” από το κοινό. Αυτό γιατί υπάρχουν δουλειές μου σε μαγαζιά, σε καφετέριες, σε δρόμους και θέλω όταν το δει κάποιος να σταθεί και να σκεφτεί το όποιο μήνυμα έχει μέσα.

Ποιο ήταν το θέμα της εκδήλωσης στην οποία συμμετείχες και -επομένως- των έργων που ζωγράφισες;

Το πρότζεκτ αυτό ξεκίνησε αμιγώς σαν δουλειά. Ήταν απλά μια πρόταση να ζωγραφίσω τρία ξύλινα ταμπλό που είχαν και με αυτόν τον τρόπο να διακοσμήσουν το σήμα κατατεθέν του μαγαζιού, το οποίο είναι ένα βαν. Όποτε με καλούν για δουλειά προσπαθώ να συνδυάσω το προσωπικό μου στυλ με τον χαρακτήρα του εκάστοτε μαγαζιού. Οπότε κατέληξα να βάζω το βαν του καταστήματος σε φανταστικά τοπία με φανταστικά φυτά, απόκοσμα ηλιοβασιλέματα και δυστοπικές νύχτες, τα οποία εμπεριέχονται και στην προσωπική μου θεματολογία. Πέραν αυτού, προέκυψε να είναι ένα γεγονός με πολύ κόσμο, μια παρουσίαση δική μου, της δουλειάς μου και φυσικά του μαγαζιού. Έτσι συστήθηκα στην περιοχή της Φιλαδέλφειας. Η απήχηση ήταν πολύ μεγάλη, κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα.

Το αγαπημένο σου από τα τρία έργα ποιο είναι;

Το αγαπημένο μου είναι και το κατά την γνώμη μου το πιο δύσκολο. Σε αντίθεση με το πρώτο τοπίο, ένα ηλιοβασίλεμα με έντονα χρώματα, το συγκεκριμένο βγήκε πιο ήρεμο. Μέσα από αυτό το έργο εκφράζεται μια κατάσταση “πριν την καταστροφή”, εκεί που τώρα πέφτει ο ήλιος και όπου να ‘ναι θα έρθει η μεγάλη νύχτα. Έχει πιο μουντά χρώματα, σε σχέση με το άλλο τοπίο. Γενικά είχε ενδιαφέρον γιατι το κυριάρχο χρώμα της “παλέτας” μου ήταν ένα κόκκινο, το ματζέντα, που σε αντίθεση με το “παραδοσιακό” κόκκινο, είναι πιο ψυχρό σαν χρώμα. Το μεγάλο όμως στοίχημα ήταν να καταφέρω να ζωγραφίσω πράγματα που στο παρελθόν δεν μπορούσα να ζωγραφίσω και τα οποία κατάφερα σε αυτό.

Τι κέρδισες από αυτήν την εμπειρία;

Γενικά δεν τα πάω καλά με τον κόσμο. Αποφεύγω την πολυκοσμία. Μου αρέσει να δουλεύω μόνος και στην ησυχία του χώρου μου. Σαφώς, σε αυτή την εκδήλωση δεν ήταν έτσι. Το τρίτο και τελευταίο έργο που θα έφτιαχνα για το μαγαζί θα γινόταν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, μαζί με τους παρευρισκόμενους τριγύρω. Αρχικά μου είχε φανεί πολύ περίεργο, μα προσαρμόστηκα και είδα πώς είναι να δουλεύω με κόσμο γύρω μου. Μέσα από αυτή την διαδικασία γνώρισα πολλούς καλλιτέχνες και πολιτικά πρόσωπα της περιοχής.

Επόμενες δουλειές και συνεργασίες;

Από Σεπτέμβριο ετοιμάζουμε δύο ομαδικές εκθέσεις, μια από τις οποίες θα γίνει στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. Γενικά, αυτόν τον καιρό σε ό,τι αφορά το street art συνεργάζομαι με καλλιτέχνες της εγχόριας σκηνής, είτε σε επίπεδο επαγγελματικό είτε σε επίπεδο προσωπικής δουλειάς, παράγοντας υλικό που θα αξιοποιηθεί τον χειμώνα (συζητάμε για μια ακόμα ομαδική έκθεση, κάποιους μεγαλους τοιχους στην ευρυτερη περιοχή της Ν.Φιλαδέλφειας και διάφορα άλλα) .