Η στρατηγική της έντασης

60 ημέρες απομένουν περίπου έως τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου. Στις προεκλογικές λοιπόν περιόδους συναντάμε συνήθως  δύο είδη πολιτικού στρατηγικού σχεδιασμού. Από τη μία πλευρά αυτούς που επιλέγουν να μιλήσουν με νηφαλιότητα, αναδεικνύοντας τις προτάσεις τους, τις ιδέες τους, τις πτυχές της δικής τους φιλοσοφίας και προσωπικότητας, περιορίζοντας την κριτική τους σε πραγματικά και υπαρκτά ζητήματα, που χρήζουν προφανώς επίλυσης.

Και από την άλλη συναντάμε εκείνους, οι οποίοι γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν έχουν καμία επί της ουσίας δυνατότητα επιτυχίας, μιας και οι αρνητικές γνώμες του κόσμου για αυτούς ξεπερνούν κατά πολύ το 50%, χάνουν την ψυχραιμία τους, καταφεύγουν στους υψηλούς τόνους, στην τεχνητή ένταση, μερικές φορές ακόμη και στη λασπολογία.

Φυσικά όσον αφορά την τελευταία περίπτωση έχει απαντήσει εύγλωττα και με καλύπτει απόλυτα ο ιρλανδός συγγραφέας, Tζορτζ Μπέρναρντ Σω με τη ρήση: «ποτέ μην παλεύεις με τα γουρούνια γιατί εσύ λερώνεσαι και τα γουρούνια το ευχαριστιούνται».

Άρα εκτιμώ πως τουλάχιστον… στο επίπεδο της τοπικής μας κοινωνίας, της γειτονιάς μας, της πόλης μας, της Νέας Φιλαδέλφειας και της Νέας Χαλκηδόνας θα είναι πολύ πιο ωφέλιμο να αφήσουμε στο περιθώριο τις διχαστικές λογικές και τις «ψευτοκορώνες», που τόσο μας ταλαιπώρησαν την τελευταία 5ετία.

Έχουμε σχέδιο, προτάσεις, διάθεση, επιχειρήματα και φυσικά «καθαρό πρόσωπο»; Να τα αναδείξουμε! Ώστε οι συμπολίτες μας αυτή τη φορά να έχουν τη δυνατότητα να μπορούν να αποφύγουν το «μη χείρον βέλτιστον».

 

Διαβάστε ηλεκτρονικά την έντυπη Φιλα-ηδόνα του Μαρτίου