Τα προβλήματα στην καθημερινότητα των δημοτών αναζητούν λύσεις.

Έχουμε την τύχη να ζούμε σε έναν τόπο ξεχωριστό μέσα στον άχαρο αστικό ιστό του λεκανοπεδίου. Σε μια πόλη που θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποτελεί ένα στολίδι, πρότυπο σύγχρονης οικιστικής ανάπτυξης, εναρμονισμένης στο φυσικό περιβάλλον  (Άλσος, Ποδονίφτης, Κηφισός). Σε μια πόλη σύγχρονη, με υποδομές λειτουργικές, με υπηρεσίες που να σέβονται το δημότη και να καλύπτουν τις ανάγκες της καθημερινότητάς του. Σε μια πόλη καθαρή, φιλική στα ΑΜΕΑ, στους πεζούς.

 Δυστυχώς η πραγματικότητα δεν είναι έτσι! Περιδιαβαίνοντας την πόλη διαπιστώνει κανένας πόσο μακριά βρισκόμαστε ως δήμος από τα αυτονόητα. Ακόμη και η Πλατεία Πατριάρχου, η «βιτρίνα» της πόλης μας, δείχνει την εικόνα μιας πόλης σε παρακμή.  Βρώμικη, παραμελημένη, με διάσπαρτα κολωνάκια και μπάρες που δεσπόζουν σαν αποτυχημένη μεταμοντέρνα εικαστική παρέμβαση, ενώ ούτε την λειτουργία για την οποία, υποτίθεται, τοποθετήθηκαν εξυπηρετούν.

Όταν λοιπόν η εικόνα του κέντρου είναι τέτοια, η κατάσταση στις γειτονιές και δη στις πιο «απόμερες» δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Επισκέπτομαι φίλους που μένουν στους Απομάχους ή την Αγία Μαρίνα και θλίβομαι για την εικόνα που αντικρίζω. Τα σκουπίδια στους ξέχειλους κάδους σε πρώτο πλάνο, ο φωτισμός ελλιπής, η σήμανση  σχεδόν ανύπαρκτη, τα πεζοδρόμια κατεστραμμένα, γεμάτα παγίδες.

Η ίδια εικόνα και σε άλλες γειτονιές της πόλης, στη Νησίδα, στο Κουκλάκι, στου Κάκκαβα. Οι συμπολίτες μας σ’ αυτές τις συνοικίες έχουν την αίσθηση πως είναι πολίτες β’ κατηγορίας, ξεχασμένοι, απομονωμένοι. Το αίσθημα αυτό της εγκατάλειψης ήταν πιο έντονο την περίοδο των εορτών. Η δημοτική αρχή θεώρησε προφανώς πως είναι περιττό να υπάρξει έστω και υποτυπώδης στολισμός στις περιοχές αυτές, κάνοντας έτσι πιο σαφές στους συμπολίτες μας, που κατοικούν ή δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά εκεί, πόσο αδιαφορεί για τις γειτονιές τους, επιβεβαιώνοντας το αίσθημα εγκατάλειψης που νιώθουν. Καμία μέριμνα, κανένας προγραμματισμός για περιοχές της πόλης μας που θα έπρεπε να ήταν από τις πρώτες προτεραιότητες μιας δημοτικής αρχής. Οι προτεραιότητες  θα έπρεπε να ιεραρχούνται βάσει αναγκών και όχι σύμφωνα με τις σκοπιμότητες και το θεαθήναι.

Μιλώντας για σκοπιμότητες, και δη προεκλογικές, θα αναφερθώ στο «μεγάλο(;) έργο ασφαλτοστρώσεων» που εξαγγέλθηκε ως τέτοιο από τη δημοτική αρχή με δελτίο τύπου την 1/11/2018. Το έργο αυτό, αρχικού προϋπολογισμού 800.000 ευρώ, είχε τελικό κόστος 340.000 ευρώ μετά από  μειοδοτικό διαγωνισμό, σύμφωνα πάντα με το ίδιο δελτίο τύπου,  χρηματοδοτήθηκε από ίδιους πόρους του δήμου και ολοκληρώθηκε μέσα στο Νοέμβριο.

Ενάμιση μήνα μετά η εικόνα του «έργου» είναι άθλια.

Συγκεκριμένα η οδός Αλεξανδρείας σε όλο το μήκος της μέχρι την Πίνδου είναι γεμάτη λακκούβες. Μοιάζει με δρόμο που χρήζει άμεσης… ασφαλτόστρωσης! Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Αυτό που δεν μπορούν να δείξουν είναι την ποιότητα της ασφάλτου, που έχει «μαδήσει» σε πολλά σημεία, δίνοντας την όψη… χαλικόδρομου. Η ίδια εικόνα στην οδό Αρχ/που Χρυσοστόμου Α’  Παπαδοπούλου, αλλά και στην οδό Ανθέων. Δεν μιλάμε δηλαδή για μια αστοχία, αλλά για γενικευμένη κατάσταση κακοτεχνιών, που δείχνει την προχειρότητα της εκτέλεσης των εργασιών, αλλά και τη νοοτροπία της δημοτικής αρχής όσον αφορά τη διαχείριση των πόρων του δήμου, προκειμένου να παρουσιάσει απτό «έργο» ενόψει εκλογών.

Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι πολλά. Πώς και με ποια εχέγγυα γίνονται τα δημοτικά έργα; Ποιος επιβλέπει, ποιος παραλαμβάνει και τι παραλαμβάνει; Ποιος υπογράφει την παραλαβή του όταν ολοκληρωθεί το έργο; Υπάρχουν ρήτρες για την αποζημίωση και αποκατάσταση των κακοτεχνιών; Ευθύνες σαφώς υπάρχουν. Αναζητούνται; Θα αναζητηθούν; Θα λογοδοτήσει κάποιος;

Για ένα μόνο δεν υπάρχει ερώτημα. Για το ποιος πληρώνει. Και αυτός που πληρώνει είναι ο υπερφορολογημένος δημότης. Αυτός που δεν αναφέρεται στη φράση «από ίδιους πόρους». Αυτός που υπομένει τα αποτελέσματα των μνημονίων, που θα έσκιζε η παράταξη που στήριξε και στηρίζει τη δημοτική αρχή, ενώ έφερε νέα μνημόνια. Και επειδή ως δημότες έχουμε και γνώση και κρίση, μιλάμε για τα ίδια μνημόνια που ψήφισαν κάποιοι που ζητούν τώρα από το πουθενά να γίνουν εκείνοι δημοτική αρχή …γιατί «θέλουν και πρέπει»… Τώρα για το αν «μπορούν»… άλλο ζήτημα.

Υπάρχουν και άλλοι που έρχονται… «ξανά μαζί» μας να διακηρύξουν «ενότητα και συνεργασία», ενώ τα έργα και οι ημέρες τους  έχουν δείξει τα εντελώς αντίθετα.

Βρισκόμαστε λιγότερο από πέντε μήνες πριν τις εκλογές. Οι δημότες θα κληθούν να επιλέξουν τη νέα δημοτική αρχή της πόλης μας. Το διακύβευμα  για την πόλη  είναι ένα. Θα χάσουμε άλλα τέσσερα χρόνια μένοντας στάσιμοι (ή ακόμα χειρότερα πηγαίνοντας πίσω) ή θα αναδείξουμε μια νέα δημοτική αρχή με όραμα και διάθεση να ασχοληθεί ουσιαστικά με τα πραγματικά καθημερινά προβλήματα του τόπου μας;

Τα προβλήματα της πόλης μπορούν να ξεπεραστούν μόνο από ανθρώπους που δε δεσμεύονται από κομματικές αγκυλώσεις, ιδεοληψίες, οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Από δημότες που είναι κομμάτι του ίδιου συνόλου, που δεν προέρχονται από τοπικά τζάκια, ή κομματικούς σωλήνες, δεν είναι «επαγγελματίες ταγοί», έχουν όρεξη για δουλειά και έχουν προσφέρει ανιδιοτελώς σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της πόλης μας.

Έχουμε την τύχη να ζούμε σε έναν τόπο ξεχωριστό μέσα στον άχαρο αστικό ιστό του λεκανοπεδίου.  Σε μια πόλη με βαριά κληρονομιά και ιστορία, αλλά και προοπτικές να γίνει πόλη – πρότυπο, πόλη – στολίδι. Αυτό προϋποθέτει συνειδητή αφοσίωση στο σκοπό, που δεν θα πρέπει να είναι άλλος από απόφαση για προσφορά χωρίς ιδιοτέλεια και δεσμεύσεις.

Ο «Κλεισθένης», με τη νέα πραγματικότητα που φέρνει, απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις και προωθεί τη σύνθεση και τη συνεργασία πολλών δυνάμεων. Οι πολίτες που έχουν συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα να δοθούν λύσεις στα θέματα της καθημερινότητας που τους ταλανίζουν και επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής τους έχουν αντιληφθεί ότι πρέπει να στηρίξουν εκείνον τον υποψήφιο για το δημαρχιακό θώκο, που θα έχει τη δυνατότητα της σύνθεσης και την κουλτούρα της συναίνεσης, δίνοντάς του όμως ισχυρή «εντολή» να αναπτύξει απρόσκοπτα το πρόγραμμά του, χωρίς καιροσκοπισμούς και συμβιβασμούς που θα αλλοιώνουν την ουσία και θα νοθεύουν τη βούληση των δημοτών. Οι δημότες πρέπει να έχουν τον πρώτο λόγο. Και με την ψήφο τους, αλλά κυρίως ως αυτοί στους οποίους οφείλουν να λογοδοτούν οι διοικούντες.

*Ο Νίκος Τσορβάς είναι υπεύθυνος πωλήσεων και μάρκετινγκ σε ιδιωτική εταιρεία

και Γεν. Γραμματέας της  Ένωσης Γονέων Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας.

Μέλος της Οργανωτικής Γραμματείας της δημοτικής παράταξης «Πόλης Ενότητα» με υποψ. δήμαρχο τον Τάσο Κωνσταντινίδη.