Ξεπροβόδισμα σε μια φίλη (και ένα video)

Η φίλη μου η Όλγα είναι το απτό παράδειγμα ότι δεν χρειάζεται κάποιος, να τον ακολουθούν οικογενειακές παραδόσεις, περγαμηνές, πλούτη και αριστεία για να πετύχει.

Όλα αυτά όμως, να τα συζητήσουμε αφού πρώτα ορίσουμε την ετυμολογία του όρου πετύχει. Και αυτόν τον ορίζει ο καθένας από μόνος του. Ή μάλλον τον σέρνει μαζί του από τις οικογενειακές καταβολές του, τις προσλαμβάνουσες που έχει από τους φίλους και τα φίλτρα που βάζει σε αυτές και χτίζεται με την εσωτερική ειρήνη που έχει ο ίδιος καλλιεργήσει.

Φαίνεται πως η φίλη μου την κατείχε την συνταγή. Παίρνουμε λίγη μπέσα, λίγο χιούμορ και πολύ αγάπη, ανακατεύουμε καλά και νάτο το αστέρι Michelin, στην προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική μας ζωή. Κάτι σαν την δροσερή κοτοσαλάτα που μου έφτιαχνε κάθε φορά που ερχόταν στο χωριό. Αυτή που παρακαλάγαμε να μην τελειώσει ποτέ.

Είμαστε καλοί άνθρωποι δηλαδή. Έτσι απλά.

Και αν καμιά φορά μπαίνει ο διάολος μέσα μας και αναρωτιόμαστε, αν θα αναγνωρίσουν οι σπουδαίοι την προσπάθειά μας, τότε έρχεται ο καλός μας φίλος και μας λέει… «τι σε νοιάζει ρε;» Έτσι είναι βρε Όλγα, στα είπα, τι σημαίνουν οι σπουδαίοι, όταν σε τιμούν όλοι.

Αφήνεις παρακαταθήκη. Φαίνεται υπερβολικό αυτό που σου λέω αλλά δεν είναι. Είναι σίγουρο ότι έχεις επηρεάσει πολλούς. Και εύχομαι από εκεί που βρίσκεσαι να καθοδηγείς τον Μανώλη και την Αρετή γιατί σε χρειάζονται. Είμαι σίγουρος ότι θα αποκτήσουν κι αυτοί κάποτε ένα κοινό που θα πιστέψει σε αυτούς και θα σέβεται τις σκέψεις τους. Ακολουθώντας την αύρα σου.

Υ.Γ. 1
Δώστους λίγη από τη λάμψη σου. Σου το χρώσταγα αυτό το διήμερο, για τα τρολαρίσματα που σου έχω κάνει με τον Αντώνη.
Υ.Γ. 2
Συγχαρητήρια στον Αλέκο Γούλα για τα εμπνευσμένα λόγια του